بی عینک : متن زیر گزیده ای از این سخنرانی است .

.....

.... ما شیعیانِ مرتضى على! ما مردمى که اسلامِ خدا را با طاهرترین مذهبش معتقد و پیرویم! ما وضعمان چگونه است؟ تشکیلاتمان چگونه است؟ من چون در اینجا نشسته‌ام، که عرض کردم فجر امید است، آزادم که این حرف را بزنم! و اِلّا اگر در غیر اینجا و در غیر این مؤسسه بود، این حرف به نظرم ویرانگر مى‌ آمد! یعنى امیدتان را قطع مى ‏کرد!

آقا، شما یک نفر را به من معرفى کنید که عدّه‌ی روحانیون را در ایران بداند! شما که افرادتان را نمى‌‏شناسید، چطور مى‌‏خواهید کار کنید؟

چند تا شیعه در دنیا هست؟ بفرمایید!

چند تا روحانى شیعه در دنیاست؟ بفرمایید!

چند تا روحانى در ایران است؟ بفرمایید!

مقدار تحصیلاتشان چقدر است؟ چند تا مسجد در ایران است؟ صلاحیت روحانیونى که در مناطق کار مى‏کنند چقدر است؟ ارتباطشان با هم چگونه است؟ اگر یکیشان مریض و گرفتار شد، به چه وسیله‏اى مى‏شود به او کمک کرد؟

اصلا این حرفها چیست؟ آقایان، ما کجا مى‌‏خواهیم زندگى کنیم؟ در کدام دنیا؟ نتیجه‌‏اش هم مى‌دانید چیست؟ این است که نه‏تنها مسیحیان از ما مى‌برند، نه‏ تنها یهودی‌ها از ما مى‏‌برند، نه‏ تنها سنّی‌ها دارند از ما پیش مى‌ افتند! ما هم در خواب خوش فرو رفته‌ ایم که «آقا ابدا! شیعیان مرتضى على مگر ممکن است برگردند؟» بله آقا. بنده دیده‏ام شیعه مسیحى شده! دیده‏ام شیعه سنى شده! دیده‏ام شیعه وهّابى شده! شما ممکن است دیده باشید، ممکن هم هست ندیده باشید! اینجا با دلى خوش نشسته‏‌ایم، به حقّانیّت خودمان اعتماد داریم، و خیال مى‌‏کنیم که مطلب تمام شده است. کجا تمام شد آقا! آخر مگر مى‌‏شود بى‏‌تبلیغ و بدون سازمان‏دهى پیش رفت؟

اقلا ما همان قسمت مساجدمان را منظم کنیم. تبلیغاتمان را منظم کنیم. در دعوتمان هماهنگى به وجود بیاوریم. آقا، بنده پاى این منبر مى‌روم یک چیز مى‌شنوم، پاى آن منبر چیزى دیگر! اصلا متناقض! اصلا نامربوط! این منبرى یک چیز مى‌‏گوید، و آن یکى چیزى دیگر! من چطور مى‌توانم با این تبلیغاتِ متناقض ایمانم را بارور کنم و رشد دهم؟ به هیچ وجه ممکن نیست چنین چیزى تحقق یابد!

ما اصلا خواب هستیم! این کارهایى که حالا مى‌‏خواهیم بکنیم باید 50سال پیش، بلکه 150سال پیش، شروع مى‌‌کردیم. امیدوارم که به سرعت پیش برویم... حقیرترین و بى‌مایه‏ترین مذاهب دارند فرزندانمان را از دست ما خارج مى‌‏کنند. بنده در اصفهان و در شیراز مشاهده کردم که تبلیغات بهایی‌ها شدیداً نظم و وسعت دارد، با هیئتهاى  9نفرى، سفرهاى تشویقى، و این‏جور بازیها.

باید در مقابل اینها آماده شد. اگر فرزند این دنیا هستیم، دنیایى که والسماء رفعها و وضع المیزان (55: 7) دنیایى که همه‏ چیزش منظم است، اگر منظم نباشیم، محکوم به مرگیم و فرزند این دنیا نیستیم. در عصرى که همه چیزش به صورت مؤسسه درآمده، باید خودمان را سازمان دهیم و منظم کنیم...

حالا نگویید این کار را نجف باید بکند، بالا باید بکند، پایین باید بکند. همه‏‌مان مسئولیم. همه‏مان باید براى چنین هدفى همکارى کنیم. کار را منظم کنیم! مناطق را تقسیم کنیم. احصاء و آمار دقیقى از دهاتمان، از اوضاع شهرها و مناطقمان، از روحانیونى که در آنجا هستند، از این که چقدر پیش یا عقب رفته‌اند، تهیه کنیم.

البته ما حالا انتظار نداریم که مؤسساتى شکل بگیرد، مدارسى به وجود بیاید، درمانگاه‌هایى به وجود بیاید، بیمارستان‌هایى به وجود بیاید، و مدارس حرفه‏اى به وجود بیاید. اگر اینها هم بشود که چه بهتر، امیدوارم که بشود؛ ولى اولین قدم، هماهنگى در دعوت است. و ما هنوز این هماهنگى را در یک شهر و حتى در یک مجلس نداریم. سه تا منبرى بالاى منبر مى‌‏روند، هر کدام یک جور حرف مى‏‌زنند. یکى از این طرف مى‌رود، دیگرى خلاف آن مى‏رود. اینها کى باید علاج شود آقا؟ چه وقت؟

حالا، اگر چنین سازمان‏دهیى به وجود آمد، اگر چنین هماهنگیی درست شد، اگر چنین روش صحیحى اتخاذ شد، آن وقت کار ما خیلى خوب پیش خواهد رفت... اگر به ‏طور منظم و سازمان‏ یافته کار کنیم، خیلى زودتر و بهتر مى ‏توانیم جلو برویم...

متن کامل سخنرانی را اینجا ببینید : http://www.ketabnews.com/detail-7890-fa-1.html

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در چهارشنبه 87/4/12 و ساعت 3:38 عصر | نظرات دیگران()